169 total views
My dear brothers and sisters in Christ we thanked God for bringing us together as one community of faith on this first Sunday of Lent and in a special way we thanked God for making us pray, celebrate and express our solidarity with each other and will all brothers and sisters who are in different parts of the world migrants even as refugees on this 30th migrants Sunday.
We thank all of you who came from different Dioceses to be part of this celebration. We thank the Episcopal Commission on Pastoral Ministry to Migrants and Itinerant People headed by Bishop Santos and our other bishops, brother bishops present here and their collaborators.
We thank the migrant ministries of the Archdiocese of Manila and the Suffragan Dioceses for sponsoring this celebration.
Our theme is quite appropriate not only for the situation of migrants and refugees but also as an imperative as a calling for all of us in this year of mercy, the migrants and the refugees. They post a challenge to us, and the challenge is in the area of mercy. Yes it is the right of people to choose where they want to go, live, raise a family, it is the right of every human being to migrate. Karapatan ng tao na pumili ng lugar kung saan siya maninirahan kung saan siya mabubuhay, kung saan siya lalago kasama ang kanyang pamilya. But it is also the right of every person to choose not to migrate, it is also the right of people to choose to stay home, kung karapatan natin na pumili kung saan lilipat ng lugar, karapatan din ng tao ang manatili sa kanyang native na lugar na kinagisnan. Walang dapat mamilit o magtaboy sa tao na gustong manatili sa kanyang bayan o sa kanyang bansa.
Unfortunately many of the cases of migration and movements of people are in a way force on them because of poverty, because ethnic political-cultural clashes,battles. Because of injustice, because of climatic disasters, natural calamities and environmental calamities brought about by wrong and indiscriminate approaches to business. May karapatan ang tao na sabihin gusto ko manatili sa aking bansa, ang nakalulungkot po ngayon marami ang umaalis sa kanilang bansa na napipilitan. Para bagang sila’y itinutulak papalayo ng kanilang sariling bansa, dahil sa kahirapan, dahil sa kawalan ng trabaho, dahil sa iba-ibang sigalot, ibat-ibang giyera. At dahil din sa mga nangyayaring pagkasira sa kalikasan. Dahil diyan kahit po gustong manatili sa inyung bayan para bagang napipilitan ka na umalis. That’s why many people now I think many migrants are categorized according not the first category people who migrate because they chose the place where they want to live, many of the migrants are classified as forced migrants. And they go to a place that they have not chosen as an ideal place for their lives, but because there is a job opportunity there, sige na lang I will go there. And because of that heaviness of heart they begin their new life as migrants already enveloped by a certain darkness. Nagsisimula pa lamang ang kanilang bagong buhay bilang migrante pero hindi na masaya, hindi yung excited kundi mabigat, at medyo nababalot na agad ng dilim at agam-agam. Sa airport po makikita ninyo kung sino ang maligayang magmi-migrante at sino yung napipilitan na migrante. Kita mo sa mukha kita mo sa kilos ng katawan, kita mo sino yung nagdurusa. Ako po minsan ay nagka-katrauma na pumasok sa airport, dahil parang ang aking puso ay natatarakan ng balisong at parang pinipiga sa aking mga nakikita at naririnig. May nakatabi ako sa pre-departure area na isang Filipina na hanggang sumakay kami sa eroplano hawak ang telepono, nakikipag-usap sa kanyang anak na maiiwan. At mukhang batang-bata yung anak kasi ang kanyang pakikipag-usap ay baby talk. At noong nakapasok na sa eroplano pinatay na niya yung telepono. Talagang kulang na lang mahimatay sa lungkot. At may natagpuan nga po ako isang Filipina sa Italya na nag-aalaga ng mga bata, sabi nya sa akin sa tuwing inihahanda ko ang pagkain nitong dalawang batang Italyano na aking inaalagaan ,iniisp ko sino naman kaya ang nagpapakain sa aking mga anak. Pero sabi niya ibibigay ko pa rin dito sa dalawang bata na hindi ko anak ang pag-ibig na dapat kong ipadama sa sarili kong anak. Kahit po nagpapadala sila ng mga litrato na parang mga rosy cheeks, mga naka-coat, napapaligiran ng snow ng apple picking mga ganun, huwag po nating kalilimutan may mga sugat at araw-araw na pagpiga ng puso na nararanasan nila.
Kaya po nakikiusap din po ako sa mga taong humaharap sa mga nangingibang bayan, minsan po sa airport din nauna sa akin doon sa immigration papalabas isang Filipina. Nakita ko agad sa kilos niya na mukhang first time na mangingibang bansa, litong-lito siya, hindi niya alam kung aling dokumento ang dapat ipakita. Ano ho eh yun namang humaharap sa kanya sabi, nasan yung ganyan, yung ganyan, eh di lalu siyang natatarata, lalu niyang hindi makita, tapos sabi tumabi ka nga diyan ayusin mo muna yung mga papeles mo bago ka lumapit sa akin. Eh di ako na ang sumunod hindi ko nga ibinigay agad ang mga papeles ko, sabi ko maam di niyo ba nakita, nalilito na yun ei unang pagkakataon siguro na lalabas ng bansa, malay niyo ang isip niyan lumilipad, baka iniisip niya yung asawa niya na maiiwan, yung mga anak na maiiwan niya o baka magulang na maysakit sisigawan mo pa. Eh sinimangutan ako, sabi ko ako si Cardinal Tagle, ayaw ko sanang gagamitin yung ganyan pero, tapos biglang ay Cardinal, bakit biglang bumait sa akin? Sana naman yung maliliit na bagay na yun. The challenge of mercy, even the challenge of descent human relationship. At nakikiusap din po ako, minsan nakatabi ko sa eroplano kita ko rin isang mama sabi ko ito first time ito, mula ng lumipad wala ng ginawa kundi tingnan ng tingnan ang mga papeles niyang dala, walong oras pa yung biyahe ay anong gagawin niya, di walong oras pa niyang titingnan yung kanyang dokumento e di nakilam na po ako. Sabi ko Sir, saan ba kayo papunta? Sinabi niya yung, sabi ko ibig mong sabihin pagbaba natin lilipad ka pa? Oho first time mo? Opo. Alam mo ba yang pagta-trabahuhan mo, sabi po nila OK daw po. Naku akin na yang dokumento mo ako na ang nagbasa at tinulungan ko na, sabi ko pagdating doon sa airport sino ang saalubong sayo? Si ganito po, ipakilala mo ako, iinterbiyuhin ko at pagkatapos noon, ito ang tanungin mo, ito ang tanungin mo. Kasi po ang maraming forced migrants nagiging biktima ng human trafficking and forced labor, new forms of slavery. The challenge of mercy kung meron man na mga ahensiya, kung meron mang mga tumutulong daw sa paghahanap ng trabaho, maawa naman, huwag namang samantalahin ang pangangailangan, ang lungkot, ang pagod ng mga migrante. Para sa kikitain na ang kabayaran naman ay ang kanilang pagkalugmok.
So to people who are facing the migrants in the airports, in the piers, those who are handling their employment papers and etc we are appealing to you be merciful, be respectful, they are not objects. Hindi sila kalakal, they are human beings, they have families, they have futures and dreams. Not only for themselves but for their families and our nation. Pero sa ngayon po ang isang nakakalungkot na uri ng migration ay forced migration is the refugees situation.Iyan pong litrato na yan nakangiti ako pero ang nginingitian ko ay mga refugees from Syria.Iyan po ay kuha sa Greece in a refugee camp in Greece, The village of Edomeni where Greece shares a border with Macedonia. Talagang magdurugo ang puso mo, mga galing Syria, Afghanistan Iraq, nangangamoy gutom na gutom, pagod na pagod. Ang mga bitbit na lang yung mga damit sa kanilang katawan at ang pinakamahalaga na lang sa kanila, ang kanilang pamilya at cellphone para makakonekta. At ilan ang namamatay sa paglalakad at sa dagat? At ang nakalulungkot po sa pag-interview namin sa kanila most of them are victims of human smuggling. Grabe ang binabayad nila para makasakay ng bus, para makasakay sa isang bangka. Pinagsasamantalahan pa rin,mercy sa mga lider ng mga bansa na pinanggalingan nila, at sa mga international leaders and business leaders, ang mga simpleng tao hindi nila nauunawaan bakit may giyera sa kanilang lugar basta nagbobombahan hindi nila alam ang pinag-aawayan pero sila ang biktima, sila ang tumatakas sila ang lumalayo. Hindi nila alam bakit nga ba ganito kagulo? At kahit dito sa atin sa Asya nangyayari po yan. Next week bibisita na naman po ako sa isang refugee camp, pero kasabay na rin noon ay nag-oorganized na rin yung Filipino communities doon sa lugar para raw kahit dalawang oras ay makapagdiwang. May migrante, mayroon din naman na refugees.
The whole world is being challenge by this phenomenon. Where is humanity? Where is the human hearts, where do we find mercy and compassion? Where? And in a descent society no one socially the most vulnerable should be taken advantage of. And right now the most vulnerable in our world are the migrants, the forced migrants and the refugees. So Our celebration today must be in solidarity with them, solidarity with the billions who are in constant movement not knowing where they will go. Lungkot na lungkot nga po ako, may isang pamilya na from Syria na ilang hakbang na lang ay nandoon na sa Macedonia tinanong ako, do you think we would be able to cross, we have been walking for weeks we need to cross? Di ko rin naman alam but you could see they were looking for assurance they are looking for hope that something better could happen to them. May mga nagtatanong bakit ba pinakikialaman pa yan ng simbahan? Bakit ba hindi na lang tumahimik ang simbahan? Bakit? Well ang mga pagbasa natin in the first reading from Deuteronomy, Moses reminds with Israelites who have now entered the promised land and now are able to cultivate and able to harvest the fruits of the land. Everytime they harvest they should buffer to God every member by father was a wandering. Our people where migrants in Egypt our people were slave in Egypt. We were a people of forced migrants of slaves, of refugees, but it was God, It was God who took care of us. It was God who showed us mercy and compassion and now we rendered to God Thanks and gratitude. Ang simula ng bayang Israel ay mga migrante, refugees at mga alipin at yan ang hindi nila nakakalimutan kaya sa tradisyun kailangang alagaan ang mga migrante, take care of the foreigners among you because they are vulnerable. Take care of the aliens for they are far from their homes and families.
Tayong mga Filipino, ano ho pakiusap ko inaalagaan natin yung ating mga Filipino migrants pero dito sa ating bansa meron din namang mga migrants na galing sa ibang bansa at kailangan din nating silang alagaan kasi yung iba diyan huwag nating isipin na lahat ng mga foreigners na pumupunta sa Pilipinas ay mga milyunaryo. Mayroon diyan na mga vulnerable din at pupuwedeng. Samantalahin, at simulan natin sa maliliiit na bagay tayo ho kasi kung minsan kapag foreigners kala natin hindi marunong magtagalog. Pinag- uusapan natin parang dibaleng pag-usapan hindi naman tayo naiintindihan, biktima ako niyan. Nasa Roma ako minsan may mga filipinong mga turista, ang init noon ei sa post office nakalinya kami pagbili ng stamps at pumila ako sabi ba naman ng mga nasa unahan, yung mga nauuna sa aking mga Filipino, init na init naman, iyan yang intsik na yan dito pa pumila. Tayo pa ang tinabihan niyan, dito pa pumila yang intsik na yan eh di ako nagpanggap na nga akong intsik kunwari hindi ko naintindihan naku kung anu-ano ang sinabi, pinulaan kana yang ganyan, sumunod pa rin ako. Nakabili na sila ng stamps, nakabili na ako ng stamp ko, iisa lang naman ang kailangan ko, sila ang dami, nilalaway-lawayan nila yung stamp, lumapit ako nagtagalog ako, ingat kayo ha matutuyuan ang inyung mga dila, sabi nila ay Filipino pala, ay takbo ako sabi ko hayan hindi kayo makaka-apologize habang buhay niyong dadalhin yan. Pero parang sakit natin yan ha, kapag parang hindi naman ako maiintindihan sige pag-usapan natin yan, eh baka nakakaintindi. Sensitivity, respect and finally Jesus identified himself with the migrants the refugees. And at a tender age he was brought by Joseph and Mary to Egypt. There was refugee blood in Jesus they have to scape. No wonder he had special spot in his heart for the outsiders. How many times did he prays not those who belong to Israel but the outsiders. When I was homeless you welcomed me that’s the reason, hindi tayo nakiki-alam, this is an imperative of faith.
And let us resist the temptations, the gospel warns us of temptations, temptations that will weaken our relationship with God thru insensitivities, thru blindness, thru indifference. The path that Jesus wants us to take not only for this first Sunday of lent but specially because its migrants Sunday. Open your hearts, open your eyes, hear the call of mercy and compassion. See Jesus, see Jesus in every refugee. Sa akin po kasi sabi ko sa inyo pinagkamalan akong intsik ei talaga naman pong intsik kasi yung lolo ko sa nanay ko ay pinanganak sa China at naging migrant, siguro forced migrant dahil sa sitwasyon doon. Pero bilang pagtatapos po babalik ako dito sa litrato sa Greece, libu-libong refugees ang dumarating at yung nagbibigay ng konting sistema doon sa refugee camp na posibloeng magkagulo kasi siyempre mga gutomn mga pagod ay isang babae ,siya ang vice mayor noong lugar, nagpakilala po kami ganyan at noong medyo may kaunting parang break kinausap ko siya, sabi ko trabaho mo ba bilang vice mayor yung mag-ayos nitong refugee camp? Hindi, hindi ito kasama sa trabaho ko bilang vice mayor, ano ko ito volunteer work, sabi ko ei vice mayor kayo marami na kayung trabaho tapos nag-volunteer work pa kayo na parang mas mabigat pa itong volunteer work niyo kesa sa pagiging vice mayor, sabi niya kasi po ang aking mga ninuno ay refugees. I have refugee DNA, sabi niya I will never abadoned the refugees they are my brothers and sisters.
If we see Jesus, every migrants, every refugee, we can say I have Christian DNA and I see Jesus in them. I will never forget.
Let us pause and ask the Lord to be merciful towards our migrants and the victims of different forms of human trafficking forms of slavery , may the Lord protect them , may people of goodwill see in them a brother a sister and may Christian see in them Jesus who calls us to love and to serve.
