703 total views
Palm Sunday Cycle A Alay Kapwa Sunday
Mt 21:1-11 Is 50:4-7 Phil 2:6-11 Mt 26:14-27
Ang Linggong ito ay kilala na Palm Sunday at kilala din na Passion Sunday. Ngayon ay Palm Sunday dahil inaalala natin ang pagtanggap ng mga tao kay Jesus noong matagumpay siyang pumasok sa lunsod ng Jerusalem. Tuwang-tuwa ang mga tao sa pagtanggap sa kanya na kinikilala siya na anak ni David at propeta. Naniniwala ang mga tao na darating ang isang taong galing sa lipi ni David na maghahari sa kanila ng makatarungan at matagumpay tulad ni Haring David. Nag-aabang din sila ng isang dakilang propeta tulad ni Moises na gagabay sa kanila. Sa araw na ito kinilala nila na si Jesus na nga iyon. Naglatag sila ng mga balabal nila at ng mga sanga ng punong kahoy sa kanyang daan. Winelcome nila siya ng buong paggalang at buong saya sa pagwawagayway nila ng mga palapas. Kaya sa Palm Sunday ay naalaala natin ang saya ng mga tao sa pag-welcome kay Jesus, tulad ng pagwelcome sa isang hari na pumapasok sa kanyang lunsod. Ang palaspas na dala-dala natin ay tanda ng pagwelcome kay Jesus kaya pag-uwi natin maaari nating ilagay iyon sa pintuan ng bahay natin o sa ating altar.
Ito ay tinatawag naman na Passion Sunday kasi binasa natin ang mahabang salasay sa mangyayari kay Jesus sa Jerusalem sa mga araw na susunod – siya ay pagtratrayduran, dadakpin, papasakitan at papatayin. Inihahanda na tayo para sa Semana Santa. Passion Sunday – Linggo ng Pagpapakasakit ng Panginoon.
Malaking pagkakaiba ang dalawang pangyayaring ito. Kay dali magbago ang mga tao. Masayang tinanggap si Jesus na hari at propeta pero pagkaraang ng ilang araw hindi na “Hosanna sa Kaitaasan” ang sigaw nila kundi “Ipako na siya sa krus!” Hindi na sigaw ng tuwa kundi galit at hatol ang natanggap ni Jesus.
Iyong mga taong tumanggap sa kanya nang masaya ngayong linggo ay siya rin bang mga tao na sumigaw na ipako siya sa krus sa Biernes? Maaari, kasi madali naman magbago ang madla, o maaaring ibang grupo ng mga tao naman, iyong sinulsulan ng mga pari at mga saduceo. Pero kahit ibang madla naman ito, pero nasaan ang maraming tao na masayang tumanggap siya? Bakit hindi man lang sila tumutol at nagprotesta noong hinatulan si Jesus at dinala siya sa Kalbaryo? Natakot ba sila o nagwalang kibo na lang? Ang kasalanan ng mga tao sa Jerusalem noong Biyernes Santo ay hindi lang na nagpasulsol sila sa kanilang mga leaders kundi natakot sila at nagwalang kibo sa hindi makatarungang pangyayari. Kaya ang pagpapakasakit at kamatayan ni Jesus ay dala ng kasamaan ng ilan, pagpagamit ng iba sa masasamang tao, at ng kawalang kibo ng marami. Nasaan ba tayo dito?
Kung nagbago ang mga tao at iba ang sigaw nila noong Linggo ng Palapas at ang noong Biernes Santo, si Jesus ay nanatiling pareho. Hindi nagbago ang kanyang attitude. At ano iyon? Siya ay nanatiling mapagkumbaba sa harap ng tagumpay at sa harap ng pagpapakasakit at ng kamatayan. Matagumpay si Jesus na pumasok sa Jerusalem. Pero kakaiba sa tagumpay ng ibang hari. Ang matagumpay na mga hari ay nakasakay sa kabayong pagdirigma pagpasok sa lunsod o kaya sa karwahe na may mga sandata. Kung sa ating panahon pa, nakasakay siya sa tangke de guera o armoured car. Si Jesus ay nakasakay sa isang bisirong asno. Ang asno ay hayop na ginagamit na pangkarga o pangtrabaho ng mga ordinaryong tao. Dinadakila siya ng mga tao pero siya ay mapagkumbaba. Tulad ng narinig natin sa atin ikalawang pagbasa, siya ay Diyos ngunit hindi niya pinilit na manatiling kapantay ng Diyos. Hinubad niya ang lahat ng katangian ng pagka-Diyos at namuhay siyang bilang tao at namatay siya bilang alipin, hindi lang, bilang isang salarin pa nga na nakapako sa krus. Nagpakababa si Jesus sapagkat mapagkumbaba siya.
Ang pagpapakababa ni Jesus ay hindi lang niya ipinakita sa panahon ng tagumpay. Ito din ang kanyang attitude sa panahon ng kanyang paghihirap. Maraming mga tao na kapag sila ay pinapasakitan, lumalaban sila, lalo na kung hindi makatarungan ang ginagawa sa kanila. Sumisigaw sila, lumalaban, umiiwas sa panghahampas sa kanila. Nagagalit sila at nagmumura pa nga. Kakaiba si Jesus noong siya ay hinahatulan at pinapasakitan. Hindi siya nag-re-react sa mga pasakit sa kanya. Hindi siya nangatwiran. Hindi niya ipinagtanggol ang kanyang sarili. Pati na nga si Pilato ay nagtaka bakit hindi siya sumasagot sa paratang sa kanya. Mapagkumbaba na tinanggap niya ang lahat. Dahil ba ito sa wala namang siyang magawa? Sinabi niya na ang kaharian niya ay hindi sa mundong ito. Kung makamundo ang kaharian niya makapagpapadala siya ng ilang batalyon ng mga kawal niya upang siya ay iligtas. Hari nga siya pero iba ang paghahari niya.
Sa ating unang pagbasa na galing kay propeta Isaias narinig natin ang sinabi ng tapat na lingkod ng Diyos: “Hindi ako tumutol nang bugbugin nila ako. Hindi ako kumibo nang ako’y insultuhin, kahit noong lurhan nila ang aking mukha, pagkat ang makapangyarihang Panginoon ang tumutulong sa akin.” Nakayanan ni Jesus na magpakumbaba sa gitna ng mga pahirap kasi malakas ang kanyang tiwala na hindi siya pababayaan ng kanyang Ama. Sabi niya: “Handa akong magtiis na sampaling parang bato, pagkat aking batid na ang sarili ko ay hindi mapapahiya.”
Si Jesus ay mapagkumbaba noong siya ay matagumpay at pinupuri. Mahirap na ito. Madaling maging mayabang kapag dinadakila ka ng mga tao. Hindi si Jesus! Siya ay nanatili ding mapagkumbaba at hindi lumalaban noong siya ay pinagbibintangan at nilalait. Ang pagpapakumbaba ni Jesus ay dala ng kanyang pananalig na hindi siya pababayaan ng kanyang Ama. Kaya naging masunurin siya hanggang sa kamatayan sa krus.
Sana po sundin natin ang katangian ni Jesus at hindi ng madla. Sana hindi magbago ang ating attitude sa Diyos. Purihin natin siya. Dakilain natin siya palagi. Huwag natin siyang talikdan. Huwag tayong magwalang kibo sa kasamaan na nangyayari sa paligid natin. Tulad ni Jesus magkaroon tayo ng malakas na pananalig sa Diyos. Hindi niya tayo pababayaan sa panahon man ng kasaganaan at sa panahon ng kasalatan, sa panahon ng tagumpay at sa panahon ng kabiguan. Maaasahan natin siya.
Ngayong apatnapung araw ng Kuwaresma hinikayat tayong magpenitensiya, magtimpi sa sarili, at magtiis upang tayo ay maging mapagbigay sa iba. Ngayong Linggo ng Pagpapakasakit ng Panginoon ipunin na natin ang ating kabutihan at ibigay para sa kapwa. Ngayon ay Alay Kapwa Sunday. Magkakaroon tayo ng second collection mula sa bunga ng ating pagtitimpi at pagpepenitensiya. Ang nalilikom sa Alay Kapwa ay ginagamit para sa mga nasasalanta ng mga natural at man-made calamities. Maraming dumadating sa atin nito taon-taon, tulad ng bagyo, lindol, landslides, oil spill, mga digmaan, mga sunog, at iba pa. Ang Alay Kapwa collection ay ginagamit sa agarang pagtulong sa mga naaapektuhan ng mga pangyayaring ito. Maging generous tayo. Hindi natin alam, baka tayo mismo ang mangangailangan ng tulong na ito.
