5,404 total views
2nd Sunday of Advent Cycle C
Bar 5:1-9 Phil 1:4-6.8-11 Lk 3:1-6
Ang December 8 ay ang kapistahan ng kalinis-linisang paglilihi kay Maria, ang Inmaculada Concepción. Pero kakaiba ang taong ito dahil sa ang December 8 ay pumatak sa Linggo ng Adbiyento. Kaya ngayong araw pagninilayan natin ang mensahe ng ikalawang Linggo ng Adbiyento. Bukas natin ipagdiriwang at pagninilayan ang Inmaculada Concepción. Ngunit ang nagsisimba ngayong Linggo ay tumupad na na ipangilin ang kapistahan ng Inmaculada Concepcion.
Sa panahon ng Adbiyento inaasahan natin ang pagdating ng Panginoon na magdadala ng kaligtasan. Dahil sa darating siya, ihanda natin ang ating sarili sa pagtanggap sa kanya. Iyan ang mensahe ni Juan Bautista. Itinalaga siya ng Diyos upang manguna sa Panginoon at ihanda ang kanyang daraanan. Dumating si Juan sa takdang panahon at sa takdang lugar at mayroon siyang takdang mensahe.
Narinig natin ang pangalan ng mga dakilang tao noong panahon ni Juan. Sila iyong mga hari, mga namumuno at mga pangunahing mga pari noon. Sila iyong mga bigatin at mga kilala sa kanilang panahon. Nandiyan ang Emperador ng Roma na si Tiberias, si Pontio Pilato na gobernador ng Judea, si Herodes at si Felipe na mga hari, si Anas at si Caifas na mga punong pari. Ginamit lang sila bilang mga background para sa takdang panahon ng pagkilos ng Diyos sa ating kasaysayan. Pero ang pinadala ng Diyos ay hindi ang mga dakilang mga taong ito na may posisyon at may kapangyarihan. Ang pinadala ng Diyos ay si Juan na hindi naninirahan sa isang ciudad o isang palasyo. Nandoon siya sa tabi-tabi ng bayan, sa isang ilang. Iniiwasan ng mga tao ang ilang kasi wala namang matatagpuan doon – walang tubig, walang pagkain, walang mabibili, walang masyadong mga tao. Pero nandoon si Juan. Doon siya nanawagan. Doon nagmula ang salita ng Diyos at ang nakarinig nito ay ang sumasadyang pumaroon.
Ang mensahe niya ay hindi madali: Magsisisi kayo. Ang pagsisisi ay nangangahulugan na pag-amin na ako ay nagkamali. Mahirap aminin ito. Ang pagsisisi ay nanawagan ng pagbabago. Mahirap magbago. Ibig natin manatili sa nakasanayan na lang natin. Pero kailangan ng pagsisisi upang matanggap ang Diyos na dumadating. Kailangang ihanda ang daan niya: tuwirin ang daan, tibagin ang bundok, tambakan ang lambak, patagin ang baku-bako. Tuwirin ang liku-likong pamamaraan ng ating buhay, ang ating pagkukulang ay dapat punan, ang ating pagmamalabis ay dapat bawasan, …ang baku-bakong pag-iisip natin ay dapat patagin. Ito ang ibig sabihin ng pagsisisi.
Pero kahit na mahirap ang hamon ng adbiyento, saya ang diwa ng adbiyento. Sinulat ni Baruc sa unang pagbasa: “Nagagalak sila kasi hindi sila kinalimutan ng Diyos… Aakayin sila ng Diyos, at babalik silang masaya sa pangangalaga ng kanyang habag at katuwiran, at liligaya sa liwanag ng kanyang walang hanggang kaningningan.” Darating nga ang Panginoon kasi mahalaga tayo para sa kanya. Hindi niya tayo iiwanan o pababayaan. Anuman ang dinadaan natin ngayon, darating ang Diyos sa atin. Kaya masasabi natin ang sinulat ni San Pablo: “Ang aking panalangin para sa inyo ay lagi kayong mapuspos ng kagalakan.”
Kaya huwag tayong matakot na pumunta sa ilang at pakinggan ang panawagan ni Juan Bautista. Ang ilang ang nagbibigay ng katahimikan upang makilala ang ating sarili at mapakinggan ang Diyos. Hind komportable ang buhay sa ilang. Kailangan tayong magsakripisyo upang magkaroon ng disiplina sa sarili at maituwid ang buhay natin. Kailangan nating aminin ang ating kasalanan upang ito ay talikdan. Sa paraang ito magkakaroon tayo ng tunay na adbiyento kasi magbabago ang buhay natin. Tutungo na tayo sa Diyos, o di kaya, ang Diyos na mismo ang lalapit sa atin.
Ang malungkot lang ay para sa marami, ang adbiyento ay isang ordinaryong panahon lang. Wala mang pagsisikap na magbago, na magsisisi, na magdasal at magnilay. Para sa iba nga, nandiyan na ang ingay ng mga Christmas carols, ng mga paputok, ng mga palaro at Christmas parties. Wala pang pasko. Adbiyento pa lang. Ito ay panahon ng panalangin at pagninilay. Ito ay panahon ng patulong sa kapwa. Ito ay panahon ng pagsisisi. Kung talagang isinasabuhay natin ang adbiyento magiging masaya at tunay ang pasko natin kasi mas lalo nating matatanggap ang Panginoong Jesus.
Ang adbiyento ay ang mabuting gawa na pinasisimulan sa atin ng Diyos upang maging lubos ang ating pagtanggap sa kanya sa araw ng pagbabalik ni Kristo Jesus. Tandaan natin na ang Adbiyento ay hindi lamang paghahanda para sa Pasko. Mas pinaghahandaan natin ang muling pagdating ng Panginoon. Doon magiging ganap na ang kaligtasan na inaantay natin. Mas dakila ang saya ng muling pagdating ng Panginoon kaysa anumang pasko. Ito ang abangan natin. Tulad ng siguradong darating ang Pasko, siguradong darating muli ang Panginoon. Ang kasiyahan ng pasko ay anino lamang ng muling pagdating ng Panginoon.
Halina Jesus, dumating ka na!
